Marja Weijers is voorzitter van de raad van bestuur
Laurentius Ziekenhuis in Roermond
Niets liever zou Marja Weijers haar uniform aantrekken en bijspringen. Mensen beter maken in de frontlinie is waar haar carrière ooit begon. In de raad van bestuur waar ze nu voorzitter van is, laat ze natuurlijk ook haar zorghart spreken. Maar niet zo zichtbaar als ze zou willen. “De meeste handelingen zou ik nog uit kunnen voeren, dus waarom niet? Dat werd me echter sterk afgeraden. ‘Wat hebben we nou aan een zieke voorzitter’, riepen de mensen om me heen. Dat ben ik met ze eens. En daarbij: ik hoor bij de risicogroep.”
Dus werkt Marja sinds een paar weken voornamelijk vanuit huis, zoals half Nederland doet. Vanachter haar beeldscherm spreekt ze iedere dag – soms wel twee keer – met haar managers over hoe het gaat. Bovendien heeft ze een korte lijn met de bedrijfsarts die ook in het operationeel team zit. “Zo weet ik hoe het gaat met de medewerkers. Ook hier weer zou ik dat het liefst zelf aan ze vragen. Maar goed, het is niet anders. Hopelijk kan ik ze met mijn vlogs een hart onder de riem steken.” Tegelijkertijd moet ze anticiperen op wat er gaat komen. “We bereiden ons nu voor op het uitbreiden van de zorg aan patiënten die geen corona hebben. Samen met de specialisten en huisartsen bespreken we voor welke patiënten we de poli’s als eerste weer openen en welke operaties weer kunnen worden opgestart. Dat is best een klus.”
Ook veel moois
“Iemand van financiën staat bij de deur om mensen te ontvangen. De arts van de ene afdeling, staat op de andere afdeling waar het zo hard nodig is. En verpleegkundigen worden omgeschoold om coronapatiënten te behandelen. Er gebeurt zoveel moois. Mensen helpen elkaar, iedereen zet zich in. Ons motto is ‘liefdevolle zorg met passie’ en dat is wat ik zie. Het bewijst dat we het met z’n allen voor elkaar krijgen. Ik vind dat zeker niet vanzelfsprekend, dus dat maakt het extra bijzonder. Net zoals de creativiteit van bijvoorbeeld onze restaurantmedewerkers. Die hebben bedacht dat medewerkers er 24 uur per dag, 7 dagen per week eten kunnen afhalen. En 3 keer per week hebben ze een lekkere verrassing voor ons. Leuk toch? En dan al die traktaties uit onze omgeving die we iedere dag krijgen. Geweldig vinden we dat. Zo kregen we al eten, rozen en zelfs tuinplantjes.”
Openhartig over zorgen
Marja is openhartig over de grote zorgen die deze crisis met zich meebrengen voor haar als bestuurder. “Eerlijk: dag en nacht ben ik ermee bezig. Al ben ik van mening dat we een organisatie hebben waar we alles kunnen laten waar het hoort, als je begrijpt wat ik bedoel. Deze situatie heb je niet in de hand. Het overkomt je. Daarom stel ik mezelf continu allerlei vragen. Hebben we alles goed ingericht? Kijken we wel goed vooruit? Klopt de samenhang met de rest van Limburg? En de meest belangrijke: kunnen we het aan? Vandaag neem je een besluit, morgen kan het weer anders zijn. Het is veel.”
De klap komt later
Te ver vooruitkijken kan ook Marja niet. Deze week besloot de regering nog om de maatregelen te verlengen tot minstens 20 mei. “Pas als dit klaar is, kijken mensen terug en beseffen ze wat ze allemaal hebben meegemaakt. De klap, die komt dan pas. We kunnen als organisatie dan niet zeggen: hup, we gaan weer volle bak aan de slag. Onze medewerkers moeten hier echt van bijkomen en zo nodig een beroep kunnen doen op het bedrijfsopvangteam. Ik verwacht nog zeker tot het einde van dit jaar.”
Heb je nog tips voor andere werkgevers?
“Probeer vooral rustig te blijven. En na te denken over hoe we onze organisaties draaiende houden met alle beperkingen die we hebben. Voor mij betekent dat: hoe ga ik de verpleegafdeling inrichten in een 1,5 meter samenleving? Hoe ga ik het opschalen? En maak alvast een plan b. Want: stel dat… We willen niet nog eens zo overvallen worden.”
