Vandaag het verhaal over Robin Vossen, een slimme jongen van 26 jaar, opgeklommen van dagbesteding naar een reguliere baan. Nadat hij een aantal jaar naar volle tevredenheid werkte op een zorgboerderij begon Robin te dromen van een betaalde baan. Via Werk.Kom kwam hij terecht bij Kansrijk in de Wijk en hier kwam hij volledig tot bloei. Onlangs sleepte hij zelfs een baan in de wacht bij Attender Groen! In dit interview van gastredacteur Theo Mertens, consulent intake & diagnose bij Werk.Kom, vertelt Robin openhartig zijn verhaal met alle ups en downs.
Robin steekt van wal: ‘Op school deed ik mijn spreekbeurten uit mijn hoofd. Wat mijn hoofd interessant vindt, kan ik onthouden. Kreeg ik een 9 of een 9,5’. Robin is een buitenbeentje, dat merk je al snel als hij aan het woord is. Het is vaak een eerlijke mening, die wat ongemakkelijk binnenkomt; Robin zegt het rechtuit, beetje koud geserveerd, en misschien nog met een lachje. Niet altijd de beste combinatie. Wie de moeite neemt om hem beter te leren kennen, ziet dat hij geen bijbedoelingen heeft, evenmin ook maar iemand wil kwetsen. Zeker niet. Misschien niet altijd even handig, maar altijd even Robin. Veel wijsheid, maar ongefilterd.
Geen LEGO maar politiek
Opgegroeid in Nederweert, viel het hemzelf ook op dat hij al op 6-jarige leeftijd makkelijker met 60-jarigen sprak, dan met zijn leeftijdsgenoten. Hij merkte dat hij anders was, anders dacht, anders reageerde, anders handelde. Geen LEGO, maar politieke discussies. Dat viel op. In zijn hele schoolperiode werd hij dan ook gepest. ‘Ik vergeef ze allen; achter de pesters zit meer tragiek’. Toen hij 8 was, en hij zijn peetoom opgebaard zag liggen, knapte er iets in hem. In zijn puberjaren was hij geregeld dagen achter elkaar dronken. Ook andere middelen bleven niet ongebruikt. Geen beste tijd voor Robin.
WIA
Werkzaam in de lasindustrie, kwam Robin in november 2015 in de Ziektewet. Dit mondde uit in een WIA-uitkering. Zijn relatie liep stuk, zijn leven lag stil. Twee jaar op de bank tv kijken. ‘Voor gamen heb ik geen talent’. Zijn eigenwaarde verminderde sterk, evenals zijn contacten met de sociale omgeving.
Zorgboerderij
‘Mijn moeder kwam met het idee van een zorgboerderij in Roermond, waar men schapen hield’. Robin heeft in zijn jeugd op heel wat boerderijen gewerkt. ‘Ganzen, kippen, koeien, varkens heb ik gehad, maar schapen niet’. Met een indicatie dagbesteding van de gemeente kwam hij van de bank om twee dagen per week aan de slag te gaan als schaapsherder. Robin trok met een kudde schapen richting begroeide velden. Paaltjes en hekjes zetten, lijntjes spannen, maar ook voor hemzelf. Het eerste half jaar ging hij met de trein, om daarna drie jaar met de fiets te gaan. ‘Een E-bike! Ik ben wel gek, maar niet op die manier’. Geen verzuim, maar pure inzet om er iets van te maken. ‘Ik wil het graag goed doen’. Ondertussen ving hij ook kwetsbare collega’s op, ook dat ging hem goed af. Zijn aaibaarheidsfactor kan hoog pieken.
Koppelaar
Grappig detail: hij heeft afgelopen jaren liefst 9 paartjes/koppels aan elkaar verbonden. ‘Daarvan zijn er nog 8 getrouwd’. Zij kenden elkaar niet, maar Robin zorgde ervoor dat ze elkaar opzochten. ‘Was ik heel goed in’. Mooie vorm van matchfixing.
Terug naar de schapen. Het was niet de afstand (27km) die begon op te spelen, maar de hang naar een nieuwe uitdaging, liefst een betaalde baan. ‘Ik wil geen parasiet zijn. De maatschappij mag van mij verwachten dat ik werk.’ Zijn begeleider van MetGGZ heeft hem hierop aangemeld bij Werk.Kom. Wat hij daarvan verwachtte? ‘Een langdurige trage tussenfase, die nodig is om de rest van de wereld te overtuigen dat ik kon werken. Ook mezelf wel.’ Arbeidsfilosofie 2.0.
Kansrijk
Robins kenmerken van een buitenman (met een testscore die dik naar de agrarische branche wees), brachten hem al snel bij het project Kansrijk in de Wijk. Ook hier buitenwerk: van losse klusjes zoals snoeien, opruimen, tuintjes opknappen tot het leeghalen van woningen en het schoonmaken van parkeerborden. Robin startte hier met twee dagen per week, in combinatie met de zorg over de schapen in het Roermondse. Al snel stopte hij daar om zoveel mogelijk dagen mee te draaien ‘op de bus’. ‘Prettige manier om op te bouwen. Goede man, die (werkleider) Mario.’
Attender
Bij Kansrijk in de Wijk was er meteen een goede klik. Robin werd steeds meer open in de groep, ook duidelijk over zijn bijzondere kanten en maakte steeds meer grapjes. Deze openheid en losheid werkten heel positief in op zijn collega’s, die met plezier met hem werkten. Werkleider Mario zag in hem ‘een goed voorbeeld voor iedereen’. Mario kan enkel positief zijn: ‘als werknemer niks mee aan de hand; harde werker, makkelijke kerel, hij motiveerde iedereen’. Robin liet zien dat hij handig was op alle gebieden. Het werd duidelijk dat betaald werken in de groenvoorziening een mooie en haalbare volgende stap zou zijn na 5 maanden Kansrijk. En zo geschiedde; Robin draaide enkele weken proef bij Attender Groen. Ook daar viel al snel de goede werknemer in hem op. Afgelopen weken zette hij, na zo’n 5 maanden Kansrijk in de Wijk, de natuurlijke stap naar Attender Groen. In de proefperiode heeft hij laten zien dat hij met zijn groene vingers een contract mocht ondertekenen. Op 01-11-2021 komt Robin in dienst van Attender Groen.
